Friday, June 5, 2009

алвеола

някога бях портокал,
който ти купи рано сутринта
през декември
от магазинчето на ъгъла,
където винаги се събират бездомни кучета.

бях фалшивия тон,
който продавачката изпя тихо
в склада, докато търсеше кашон
с кисели портокали.
аз бях кисел портокал.

бях магнитната фигурка-прасе
на хладилника в малката ти кухня,
под която пъхна бележка:
'да взема портокали'.

бях спица
на предната гума на старото ти колело,
с което отиваше на уроци по китара,
само защото учителката беше висока унгарка
с лунички по лицето.

бях цигарената угарка,
която ти държа 14 минути в ръката си,
защото не намери кошче за боклук.
можех да бъда и кошче.

но бях стария ти касетофон,
на който превърташе касетките
подарък от първото ти гадже.
бях и бутилката вино,
след която се разплака за това момиче.

мога да си представям, че съм всичко
хубаво, топло, мръсно, неудобно,
което е било до теб
преди мен.
мога да си представям, че съм била винаги
там.

докато се превърна в портокалов сок,
който изпиваш за закуска.

5 comments:

lilly-of-the-valley said...

mnogo svejo :) nakara me da se usmihna :)

Anonymous said...

много ми хареса! чудесно е! браво, ани!

Sofi said...

Отдавна не бях чела нещо толкова различно и вълнуващо :) харесва ми стила ти, Ани :)

Unknown said...

Високо. Много високо. Сърдечни адмирации...жалко, че не знаех за това местенце по-рано :)

anchett said...

искрено ви благодаря!